İş arıyorsun, gittiğin mülakatlardan sonuç bekliyorsun, süreç uzarken depresyona giriyorsun, biliyorum ve seni çok iyi anlıyorum. Biliyorum çünkü istediğimiz bir çok şeye ulaşmak zor ve istediğimiz bir çok şeye zamanında sahip olamıyoruz.
Lütfen tekrar deneyin diyorum belki de isteksiz olduğunuz ama bir umut olabileceğine inanıp tekrar dene diyorum. Çünkü sen azimle kendine bir şeyler katıp kariyerine yön vermek istiyorsun, çünkü sen sektörün en iyisi olabilirsin bunu sen biliyorsun, biraz sabır biraz azimle istediklerimizin peşinden koşarsak bu iş olur diyorum.
Her geçen gün açıklanan işsizlik rakamları bizleri rahatsız ederken, geleceğe hep bir karamsarlık ile çentik atıyoruz, görüyoruz, şahit oluyoruz. Yeni mezun hikayelerini dinlerken melankolizm, çalışan gözünden ise tatminsizlik akıyor dillere. Aslında bizler suçu birilerinde aramaktan ziyade şakamızı masaya koyup kendimizi değerlendirmiyoruz. Küçük bir analizle gerçekleştirdiğim işe alımlarda bunları derledim ve sahada gördüğümüz tabloda insanların doyumsuzluğu kanısındayım. Deneyim kazanmak zor bir zanaat, iş bulmak başlı başına zor bir süreç ama kendini şartladığın kıramadığın tabuların ile maviliklere sürdüğün motorun, bir gün o gemi gelecek dediğinde kendine hayal satmaktan ileriye gidemiyorsun. Genel tablo şu ki bizler sizi, sizler işi neden istediğinizi bilmiyorsunuz çünkü algımız kazanımlarımızda PARA odaklı düşünce ile hareket ettiriyor. Kurumsal kimliğiniz isminizdir ve siz kendinizi nasıl tanıtıyorsunuz? Yapacağınız iş öğretilir ama siz belli bir yaşa geldiğinizde kendinize ne öğretebilirsiniz?
Nasıl iş aradığınızı merak ediyorum, nelerle karşılaşıyor ya da kendinizi ne kadar tartıyorsunuz? Görüşme görüşmede mi kalıyor? Derlediğimiz, kendimize kattıklarımız hakkında eleştirel yaklaşıyor muyuz?
Bilgi paylaştıkça değerlidir, her paylaşım zamanın fırsatlarına gebedir.
Yorumlar
Yorum Gönder